Δον Κιχώτης

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το γνωρίζουν, πρόκειται όμως για ένα πολύ καλό μπαράκι στην Καστέλλα, πάνω από το Μικρολίμανο. Η οδός, αν δεν κάνω λάθος, λέγεται Β. Παύλου. Είναι σε ένα πέτρινο σπιτάκι που φέρνει κάτι σε μεσαίωνα με τα χρώματα και την εσωτερική του διακόσμηση με ξύλο στα πατώματα και στα τραπέζια. Εκτός αυτού, ενδείκνυται το καλοκαίρι για την μικρή ανοιχτή ταράτσα του, απ'όπου έχει θέα σε όλο το Μικρολίμανο, ενώ μπορείς να δεις μέχρι το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη προς τα βόρεια, και όλη τη φωτισμένη παραλία στα νότια.

Από μουσική είναι λίγο μπλεγμένα τα πράγματα, καθώς ξεκινά με ροκ κομμάτια, συνεχίζει με mainstream και καταλήγει με ελληνικά, ρεμίξ κυρίως. Πάντως αυτό δεν έχει καμία σημασία, αν δεν αντιπαθείς πραγματικά κάποιο από τα παραπάνω ακούσματα...!

Χθες το επισκέφτηκα πρώτη φορά φέτος, και ήταν τέλεια! Δεν ξέρω, βέβαια, αν έφταιγε το μέρος ή η καλή παρέα ή αν ήταν συνδυασμός και των δύο...!!

Μιχάλης Χατζηγιάννης, 19/6/2007, Θέατρο Βράχων

"Πιο πολύ από μένα σ'αγαπώ...", στίχος από το καινούριο single. 9 το βράδυ και, μισή ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας το θέατρο είναι σχεδόν γεμάτο. Άτομα κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως στην περιοχή των 16-20, με κέφι και ανυπομονησία να ξεκινήσει.

Η έναρξη στην ώρα της, 9:30, με μερικά τραγούδια από τις δύο τραγουδίστριες που κάνουν τα δεύτερα φωνητικά. Με το που βγήκε στη σκηνή, πανικός! Το πρόγραμμα περιελάμβανε παλιές και νέες επιτυχίες από τα άλμπουμ "Κρυφό φιλί", "Ακατάλληλη σκηνή" και "Φίλοι και εχθροί". Στίχοι για τον έρωτα, την προσμονή μιας αγάπης, το χωρισμό ακούγονται δυνατά από το κοινό, που κάποιες στιγμές καλύπτουν αυτή του καλλιτέχνη! Αφιερώσεις τραγουδιών σε φίλους - "Φίλοι και εχθροί" - , αλλά και στους ερωτευμένους - "Αν ήσουν μαζί μου" - , όπως ο γράφων!!! Προς το τέλος έγινε απευθείας σύνδεση με τη Λευκωσία, όπου ο Χατζηγιάννης βραβεύτηκε για το καλύτερο τραγούδι, στα μουσικά βραβεία της Κύπρου. Το φάκελλο του νικητή άνοιξαν η Ελισσάβετ Κωνσταντινίδου και ο Πατρίκιος Κωστής.

Τραγουδια - αποκάλυψη για μένα τα "Φίλοι και εχθροί" και "Κόσμημα της λύπης". Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι είμαι περισσότερο του ξένου ρεπερτορίου. Όμως στον κανόνα υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις!

Το πρώτο μου post!

Γεια σε όλους! Αυτό είναι το ξεκίνημα του πρώτου μου blog. Δεν έχω ιδέα πώς θα εξελιχθεί, κι αν θα έχω αρκετή έμπνευση, ώστε να το εμπλουτίσω αρκετά με εμπειρίες και απόψεις. Έχω, όμως, όλη την καλή διάθεση να εκθέσω όλα τα καλά πράγματα που μου συμβαίνουν στην πόλη που αγαπάμε, την Αθήνα, γιατί παρόλο που τη βρίζουμε και την καταριόμαστε, δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε μακριά της!

Να πω την αλήθεια, για πολύ καιρό ήμουν πολύ δύσπιστος απέναντι στις νέες τάσεις του web 2.0 (blogs, rss feeds, myspace, κλπ) χωρίς όμως να τις έχω γνωρίζει, αλλά μόνο με ένα επιχείρημα του στυλ "ποιος κάθεται να τα διαβάσει αυτά;;;". Όμως ανακάλυψα πολλά ενδιαφέροντα blogs, αστεία, σοβαρά ή συγκινητικά. Αυτό το γεγονός με παρότρυνε να βάλω κι εγώ ένα πετραδάκι στην on-line κοινότητα.

Ευχαριστώ όλους όσους τύχει να διαβάσουν κάποιο από τα post μου. Και τα όποια σχόλια είναι παραπάνω από καλοδεχούμενα!

Τα λέμε!