2 μέρες μόνο...

"Υποχρεούται να καταταγεί στο 6 ΣΠ ΚΟΡΙΝΘΟ την 11/02/2008 και στις ώρες από 08:00 μέχρι και 13:00", έγραφε το σημείωμα κατάταξης που κλήθηκα να παραλάβω πριν από 20 μέρες περίπου. Το σώμα το ήξερα λίγο-πολύ, "Έρευνας Πληροφορικής". Καλά θα είναι, λένε οι φήμες από τα 2-3 φόρουμ που έχω ξεκοκκαλίσει για να μάθω και την παραμικρή λεπτομέρεια για τη στρατιωτική θητεία. Τις τελειταίες 2 βδομάδες έγιναν και τα απαραίτητα ψώνια για ό,τι μπορεί να χρειαστώ. Και πάλι το διαδίκτυο αποδείχτηκε πολύτιμο, αφού πολλά από τα πράγματα ούτε μπορείς να σκεφτείς ότι θα σου χρειάζονταν, αφού δεν τα έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ στην καθημερινή σου ζωή! Ενδεικτικά προμηθεύτηκα τα παρακάτω:

• στρατιωτικές κάλτσες
• εσώρουχα (τα πιο φθηνά!)
• στρατιωτικά t-shirt παραλλαγής
• πάτους σιλικόνης για τις αρβύλες
• πετσέτες
• μαξιλαροθήκη
• 5 λουκέτα (γιατί υπάρχουν και ελαφροχέρηδες)
• σλίπινγκ μπαγκ (που σύμφωνα με συμβουλή θα τοποθετηθεί σαν πάτος του σακ βουαγιάζ)
• ξυριστικά, έιδη καραριότητας
• πολλά μωρομάντηλα σε κανονικές και μικρές συσκευασίες
• ντεπόν και καραμέλες για το λαιμό
• ταλκ
• χανσαπλάστ
• χαρτομάντηλα
• γάντια μιας χρήσης
• βερνίκι για τις αρβύλες
• μπλοκάκι
• κασκόλ
• γάντια ισοθερμικά
• φανέλλα ισοθερμική
• σκόυφος (έτυχα να μπαίνω και με κωλόκαιρο!)
  
• νυχοκόπτη
• χτένα
• ένα μικρό φακό

...Μια μικρή περιουσία δηλαδή!
Επιπλέον, έβγαλα μια ακτινογραφία θώρακος στο 401, έβγαλα επικυρωμένα αντίγραφα πτυχίων. Πανέτοιμος και "προβλεπόμενος" για να καταταγώ.
Από τη μία είναι η περιέργεια για το πώς θα είναι τα πράγματα εκεί, από την άλλη η στεναχώρια-μελαγχολία για όσα μείνουν πίσω αυτό τον καιρό που θα λείπω...
Θα μου λείψουν πολύ όλα.
Ραντεβού στην πρώτη μου έξοδο, όπου θα γράψω για την πρώτη μου μέρα στο στρατό!
Bye!

Πωλούνται οικόπεδα με θέα, προσφάτως απαλλαγμένα από το ενοχλητικό δάσος...

Εγκληματίες! Αφήσατε 40.000 στρέμματα να γίνουν καπνός, ενώ η κρατική μηχανή ήταν άριστα προετοιμασμένη! Αλλά θα μου πείτε: μόνο φέτος σε μάρανε για τις πυριαγιές των δασών; Τώρα που κάηκε αυτό της γειτονιάς σου; Όχι, ρε γαμώτο, και πέρσυ στεναχωρέθηκα για τη φωτιά στη Χαλκιδική και πιο παλιά... Αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι το δάσος πλέον νοείται σαν κάτι με εντελώς υλική υπόσταση. Που και να καεί, δεν τρέχει και τίποτα, αν φυτέψουμε κανένα άλλο δεντράκι στη θέση του έχει καλώς, αλλιώς γιατι να μην ενισχύσουμε την τουριστική υποδομή μας; Αφού τόσα χρόνια μας ήταν εμπόδιο, τώρα που έφυγε από τη μέση, κάναμε την τύχη μας!
Αλλά όχι, ρε ξεφτίλες! Η Ελλάδα δεν είναι ένα οικόπεδο που ο καθένας κόβει το κομμάτι του και χτίζει τα κέρατά του! Δε θα πάρετε ούτε ένα τετραγωνικό από το δάσος που κάψατε! Κι αν τολμήσετε, να μη στεριώσει ποτέ κάτι πάνω σε αποκαΐδια του δάσους μας.
Και φυσικά οι δασοφύλακες έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους και προστάτεψαν το δάσος, ενημερώνοντας εγκαίρως την πυροσβεστική... Πόσο αποτελεσματική ήταν όμως η επέμβαση, τη στιγμή που κάηκαν τα 25.000 από τα 38.000 στρέμματα του εθνικού δρυμου;;; Απολάυστε την παραρακάτω εικόνα...

Καληνύχτα σας...

Δον Κιχώτης

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το γνωρίζουν, πρόκειται όμως για ένα πολύ καλό μπαράκι στην Καστέλλα, πάνω από το Μικρολίμανο. Η οδός, αν δεν κάνω λάθος, λέγεται Β. Παύλου. Είναι σε ένα πέτρινο σπιτάκι που φέρνει κάτι σε μεσαίωνα με τα χρώματα και την εσωτερική του διακόσμηση με ξύλο στα πατώματα και στα τραπέζια. Εκτός αυτού, ενδείκνυται το καλοκαίρι για την μικρή ανοιχτή ταράτσα του, απ'όπου έχει θέα σε όλο το Μικρολίμανο, ενώ μπορείς να δεις μέχρι το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη προς τα βόρεια, και όλη τη φωτισμένη παραλία στα νότια.

Από μουσική είναι λίγο μπλεγμένα τα πράγματα, καθώς ξεκινά με ροκ κομμάτια, συνεχίζει με mainstream και καταλήγει με ελληνικά, ρεμίξ κυρίως. Πάντως αυτό δεν έχει καμία σημασία, αν δεν αντιπαθείς πραγματικά κάποιο από τα παραπάνω ακούσματα...!

Χθες το επισκέφτηκα πρώτη φορά φέτος, και ήταν τέλεια! Δεν ξέρω, βέβαια, αν έφταιγε το μέρος ή η καλή παρέα ή αν ήταν συνδυασμός και των δύο...!!

Μιχάλης Χατζηγιάννης, 19/6/2007, Θέατρο Βράχων

"Πιο πολύ από μένα σ'αγαπώ...", στίχος από το καινούριο single. 9 το βράδυ και, μισή ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας το θέατρο είναι σχεδόν γεμάτο. Άτομα κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως στην περιοχή των 16-20, με κέφι και ανυπομονησία να ξεκινήσει.

Η έναρξη στην ώρα της, 9:30, με μερικά τραγούδια από τις δύο τραγουδίστριες που κάνουν τα δεύτερα φωνητικά. Με το που βγήκε στη σκηνή, πανικός! Το πρόγραμμα περιελάμβανε παλιές και νέες επιτυχίες από τα άλμπουμ "Κρυφό φιλί", "Ακατάλληλη σκηνή" και "Φίλοι και εχθροί". Στίχοι για τον έρωτα, την προσμονή μιας αγάπης, το χωρισμό ακούγονται δυνατά από το κοινό, που κάποιες στιγμές καλύπτουν αυτή του καλλιτέχνη! Αφιερώσεις τραγουδιών σε φίλους - "Φίλοι και εχθροί" - , αλλά και στους ερωτευμένους - "Αν ήσουν μαζί μου" - , όπως ο γράφων!!! Προς το τέλος έγινε απευθείας σύνδεση με τη Λευκωσία, όπου ο Χατζηγιάννης βραβεύτηκε για το καλύτερο τραγούδι, στα μουσικά βραβεία της Κύπρου. Το φάκελλο του νικητή άνοιξαν η Ελισσάβετ Κωνσταντινίδου και ο Πατρίκιος Κωστής.

Τραγουδια - αποκάλυψη για μένα τα "Φίλοι και εχθροί" και "Κόσμημα της λύπης". Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι είμαι περισσότερο του ξένου ρεπερτορίου. Όμως στον κανόνα υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις!

Το πρώτο μου post!

Γεια σε όλους! Αυτό είναι το ξεκίνημα του πρώτου μου blog. Δεν έχω ιδέα πώς θα εξελιχθεί, κι αν θα έχω αρκετή έμπνευση, ώστε να το εμπλουτίσω αρκετά με εμπειρίες και απόψεις. Έχω, όμως, όλη την καλή διάθεση να εκθέσω όλα τα καλά πράγματα που μου συμβαίνουν στην πόλη που αγαπάμε, την Αθήνα, γιατί παρόλο που τη βρίζουμε και την καταριόμαστε, δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε μακριά της!

Να πω την αλήθεια, για πολύ καιρό ήμουν πολύ δύσπιστος απέναντι στις νέες τάσεις του web 2.0 (blogs, rss feeds, myspace, κλπ) χωρίς όμως να τις έχω γνωρίζει, αλλά μόνο με ένα επιχείρημα του στυλ "ποιος κάθεται να τα διαβάσει αυτά;;;". Όμως ανακάλυψα πολλά ενδιαφέροντα blogs, αστεία, σοβαρά ή συγκινητικά. Αυτό το γεγονός με παρότρυνε να βάλω κι εγώ ένα πετραδάκι στην on-line κοινότητα.

Ευχαριστώ όλους όσους τύχει να διαβάσουν κάποιο από τα post μου. Και τα όποια σχόλια είναι παραπάνω από καλοδεχούμενα!

Τα λέμε!